Historie

Het wapen van Wageningen werd op 7 oktober 1818 door de Hoge Raad van Adel vastgesteld: ‘een rood schild beladen met een rad van zilver, waarvan de rechtopstaande spaak een kruis vormt. Aan weerszijden vastgehouden door een klimmende leeuw en gedekt met een gouden kroon’. Maar het bestond al veel eerder, daarom staat in de akte ook dat het wapen ‘bevestigd’ is.

Dit gemeentewapen is afgeleid van het oude ‘geheimzegel’, dat al in de vijftiende eeuw in gebruik was. 

Rond de 10e eeuw moet op de Westberg een nederzetting hebben gelegen. Toen in de dertiende eeuw in het centrum van het nieuwe Wageningen een kerk werd gebouwd, verloor de kapel zijn functie. Wel bleef deze heel lang een religieuze functie behouden. Tot omstreeks 1600 liepen Wageningers met St. Jan vanuit de stad in processie naar de kapel op de Westberg (zie kaartje). Een verbod daarop maakte er tijdens de Reformatie een einde aan.

Bij de viering van 750 jaar stadsrechten in 2013, blies muziekgroep Madlot met de St. Janstocht deze processie weer nieuw leven in.

Het grafmonument van de familie De Constant De Rebecque staat ongeveer ter plaatse van het koor van de oorspronkelijke kapel. Een tekst op het grafmonument verwijst naar de legende van het brandende wagenwiel. Volgens deze tekst voorspelden de priesteressen hier de toekomst door een brandend wiel in een nog steeds bestaande gleuf (de Holle Weg) te rollen. Bleef het wiel tot beneden overeind, dan voorspelde dit een goed jaar of een goede afloop van de oorlog.

De Paneuropese Unie is de oudste beweging die tot doel heeft om de Europese staten politiek en economisch te verenigen.

Bekende leden van de Paneuropese Unie waren onder andere Albert Einstein, Thomas Mann, Franz Werfel, Salvador de Madariaga, Charles de Gaulle, Aristide Briand, Konrad Adenauer, Franz Josef Strauß, Bruno Kreisky en Georges Pompidou.

In Duitsland werd de Paneuropa Unie in 1933 door de nationaal-socialisten verboden, maar werd na de Tweede Wereldoorlog opnieuw opgericht. De Duitse Paneuropa Union is nauw verbonden met de CSU en de organisaties van Heimatvertriebenen.

Een zonnekruis, wielkruis, zonnewiel, zonnerad of joelrad is een symbool dat bestaat uit een gelijkzijdig kruis in een cirkel. Het wordt beschouwd als een zonnesymbool. Het zonnekruis is een van de oudste en meest verspreide grafische figuren, en staat bekend als een magisch-religieus symbool en decoratief element in alle grote culturen over de hele wereld. Het ontwerp wordt vaak gevonden in de symboliek van de prehistorische culturen, met name tijdens het Neolithicum en tot de Bronstijd periode van de Europese prehistorie.^[1][2][3] De figuur verschijnt op zo verschillende plaatsen als de Pyreneeën in Europa, Anatolië, Mesopotamië, het Hoogland van Iran en de steden Mohenjodaro en Harappa in de Indusvallei.

Deze figuur is geïnterpreteerd als een symbool van een unie van twee tegenstellingen, die overeenkomen met yin en yang in het Verre Oosten. Er is ook beweerd dat het zonnekruis mogelijk alleen de zon of de zon vertegenwoordigde in combinatie met een idee van een zogenaamde levensboom. De combinatie van een cirkel en een recht kruis (Grieks kruis) is vrij eenvoudig te construeren. Deze samengestelde figuur kan daarom verschillende betekenissen, symboliek en functies hebben gehad in verschillende culturen en tijdperken. Een dergelijke variatie in symboliek is een typisch kenmerk van veel oude en wijdverbreide grafische karakters. Een variant van het zonnekruis is de swastika, een gelukbrengend symbool in India. De gespiegelde versie hiervan werd door Hitler misbruikt.

De swastika-kromme is een wiskundige planaire kromme^[1] die beschreven wordt door de volgende cartesiaanse vergelijking:

De poolcoördinaten voor de kromme zijn:

Dit kan ook geschreven worden als:

De swastika-kromme lijkt op een rechtswijzende swastika.
Bron: Wikipedia

De naam ouroboros komt uit het Oudgrieks οὐροβόρος en betekent staart-eter. Het is een symbool uit de alchemie, en een van de oudste mythische symbolen ter wereld. Het komt voor in de Azteekse mythologie, de Chinese mythologie en in vele andere. Het is een afbeelding van een slang of een draak die in zijn eigen staart bijt (deze opeet) en op die manier een eeuwige cirkel vormt.

Het symboliseert de cyclische aard van de natuur, het eeuwige terugkeren en de eenheid van alles. In sommige afbeeldingen is de slang half lichtgekleurd (of wit) en half donkergekleurd (of zwart) wat een twee-eenheid voorstelt, zoals Yin Yang. Maar er zijn talloze verschijningsvormen van deze slang. De Noorse mythologie kent ook zo'n slang, hij heet daar Jörmungandr, Jormungand of Midhgardhsormr. En het bekende Indiase beeld van Shiva Nataraja staat midden in de cirkelvorm van een Ouroboros.